...„Ach! musi umrzeć w życiu, co ma powstać w pieśni”. ― ... «Ах! жизнью гибнуть — песней расстараться».

POEZJA

Ogród, z którego jesień wszystkie zdarła wdzięki,
Drzew wierzchołki strzaskane, bielejące kości,
Marmurowy Apollo bez głowy i ręki
I podarte sztandary szumiące w ciemności.

Miłość, która jak wicher przez dusze przewiała,
Łzy piła, jak zwierz była, co krew naszą chłeptał,
Wiarołomne przysięgi, któreś mi szeptała,
Zaklęcia, w którem wierzył i sam je podeptał.

A nad ową otchłanią, gdzie się razem stacza
Zło i dobro i w trupiej rozkłada się pleśni,
Glos się wznosi, co wszystko wskrzesza i przebacza;
„Ach! musi umrzeć w życiu, co ma powstać w pieśni”.

Marmur i róża (1954)

Jan Lechoń Ян Лехонь

ПОЭЗИЯ

Осенний сад, зимой ограбленный до нитки.
Белеющие кости в выжухших плетёнках.
Феб — обезглавленный, безрукий, негранитный.
Знамёна рваные, шумящие в потёмках.

Любовь как буря-дура, разбереда:
точила плач, кровя пила — до бреда.
Твои нашёптанные, лживые обеты.
До гроба клятвы, в кои верил я — и предал.

И над разором этим без отмщенья,
где зло с добром гниют в могиле братской,
возносится прощенье-отпущение:
«Ах! жизнью гибнуть — песней расстараться».

Перевод с польского: Терджиман Кырымлы